Χρήση θυμόλης κατά της Νοζεμίασης

Ο Απρίλιος μπήκε και ήρθε η ώρα να κάνουμε την πρώτη ανοιξιάτικη εφαρμογή της θυμόλης για να  βοηθήσουμε τα μελίσσια μας να καταπολεμήσουν τα σπόρια της νοζεμίασης. Θυμίζω ότι κανένα σκεύασμα δεν είναι εντελώς αποτελεσματικό. Χρησιμοποιούμε την θυμόλη προληπτικά επειδή βρέθηκε ότι μειώνει σημαντικά τα σπόρια της νοζεμίασης. Είναι εγκεκριμένη και στην βιολογική μελισσοκομία και σε συγκέντρωση μικρότερη από 6,25% δεν επηρεάζει το μέλι.
Η εφαρμογή της θεραπείας γίνεται σε 4 δόσεις και διαρκεί 12 μέρες. Τροφοδοτούμε κάθε μελίσσι 500 ml σιροπιού κάθε τρεις μέρες. Το σιρόπι μας είναι αναλογίας 1-1 (ζάχαρι-νερό) και χρησιμοποιούμε 1 gr θυμόλης ανά 15 λίτρα σιροπιού. Προσοχή όμως, η θυμόλη δεν είναι υδατοδιαλυτή και δεν μπορούμε να την ρίξουμε απευθείας στο σιρόπι γιαυτό και την αραιώνουμε σε ανάλογη ποσότητα καθαρού οινοπνεύματος (πχ 1gr θυμόλης σε 1 ml καθ. οινόπνευμα).

Σεμινάρια Μελισσοκομίας 8-10 Απριλίου 2011

Το Εργαστήριο Μελισσοκομίας – Σηροτροφίας του Α.Π.Θ. ανακοινώνει την πραγματοποίηση ταχύρυθμων εκπαιδεύσεων Μελισσοκομίας που αφορούν αρχάριους μελισσοκόμους. Στόχος των σεμιναρίων είναι η εξοικείωση με το μελίσσι και η σωστή καθοδήγηση του νέου μελισσοκόμου στα πρώτα βήματά του. Τα σεμινάρια θα πραγματοποιηθούν κατά το χρονικό διάστημα 8-10/4/2011 στο Εργαστήριο Μελισσοκομίας που βρίσκεται στο Αγρόκτημα του Πανεπιστημίου (περιοχή του αεροδρομίου Θεσσαλονίκης, παρατίθεται σχετικός χάρτης) Η εκπαίδευση καλύπτει τουλάχιστο 6 ώρες ημερησίως, ενώ το συνολικό  κόστος εκπαίδευσης είναι 100 ευρώ/άτομο. Τα θέματα που θα αναπτυχθούν αφορούν τόσο θεωρία όσο και πράξη και σε γενικό πλαίσιο είναι

1η ημέρα

1. Η ελληνική μελισσοκομία, δυνατότητες, προοπτικές (θεωρία)
2. Βιολογία και φυσιολογία της μέλισσας (θεωρία)
3. Εξοικείωση με το μελίσσι (πρακτική)
4. Εξοπλισμός στην μελισσοκομία (θεωρία & πρακτική)

2η ημέρα

1. Τροφοδοτήσεις, μεταφορές (θεωρία & πρακτική)
2. Μελισσοκομικοί χειρισμοί στην διάρκεια του έτους (εκμετάλλευση πεύκου, ελάτης, θυμαριού και άλλων νομών) (θεωρία & πρακτική)

3η ημέρα

1. Οι εχθροί και οι ασθένειες των μελισσών (θεωρία)
2. Παραγωγή προϊόντων κυψέλης – βασιλικός πολτός, γύρη, πρόπολη (θεωρία)
3. Επιθεωρήσεις μελισσιών και επίλυση πρακτικών μελισσοκομικών προβλημάτων (πρακτική)

 

Κινητή βάση

Οι απόψεις για τις κινητές αεριζόμενες βάσεις (αντιβαρρόα) διίστανται ανάμεσα στους μελισσοκόμους. Εγώ είμαι υποστηρικτής της γιατί εκτός της θετικής δράσης για την αντιμετώπιση της βαρρόα  την βρίσκω ιδιαίτερα πρακτική και με γλυτώνει από πολύ χρόνο και κόπο. Και επειδή όλο τον χειμώνα καθόμουν και η κατασκευή της δεν έχει και καμιά ιδιαίτερη δυσκολία έκανα τις δικές μου κινητές βάσεις και σας τις παρουσιάζω:

Το ξύλο που έχω χρησιμοποιήσει είναι κόντρα πλακέ θαλάσσης 18χιλιοστών. Το κατάλληλο θα ήταν 15χιλιοστά και για λιγότερο βάρος αλλά και για μικρότερο κόστος αλλά δυστυχώς η αγορά της περιοχής είναι μικρή και το ποιοτικότερο που βρήκα ήταν 18άρι. Τα μέρη είναι κολλημένα με ξυλόκολλα Durostick No 35 και βιδωμένα. Το ύψος της εισόδου είναι 8 χιλιοστά για να μην μπορούν εύκολα να εισβάλλουν ποντίκια και άλλα μεγαλύτερα έντομα. Η σύνδεση γίνεται με συνδετήρες ελάσματα.

Στο κάτω μέρος έχω τοποθετήσει λαμαρίνα η οποία ανοιγοκλείνει συρταρωτά το άνοιγμα της βάσης.Έχω βάλει μπρος και πίσω και δύο βίδες που λειτουργούν σαν στοπ της λαμαρίνας.

Ο τρόπος με τον οποίο κλείνει ή περιορίζεται για τον χειμώνα η είσοδος είναι με ένα ξυλάκι το οποίο μπαίνει και αυτό συρταρωτά.

 Το κόστος της κατασκευής είναι περίπου 7 ευρώ και οι διαστάσεις είναι βασισμένες στις διαστάσεις που δίδονται για την βάση της κυψέλης τύπου Langstrot.

Ηλιακός κηροτήκτης

Όταν ήρθε η ώρα που άρχισα να προβληματίζομαι για το πως θα λιώσω τις παλιές μαύρες κηρήθρες, αποφάσισα να το κάνω με την βοήθεια του ήλιου. Η ηλιακή ακτινοβολία φαίνεται ότι βοηθά στο να διατηρηθεί το χρώμα και το άρωμα του κεριού και το κερί που παράγεται με αυτόν τον τρόπο είναι υψηλής ποιότητας. Η κατασκευή του ηλιακού κηροτήκτη ήταν απλή και το κόστος δεν ξεπέρασε τα 60 ευρώ.
Αρχικά έκανα ένα κουτί με διαστάσεις 80x70x40cm.

Στην συνέχεια τοποθέτησα 2 οδηγούς για την στήριξη των πλαισίων σε απόσταση 23,5cm και μία αυλακωτή λαμαρίνα όπου θα ρέει το λιωμένο κερί. Βρέθηκε ότι η θερμοκρασία που αναπτύσσεται σε κηροτήκτη με αυλακωτή βάση είναι 16-21 βαθμούς υψηλότερη από εκείνη που σημειώνεται σε κηροτήκτη με επίπεδη (Orosi, 1952).

Τοποθέτησα ποδαρικά με ροδάκια για πιο εύκολη μετακίνηση και έδωσα μια κλίση περίπου 40 μοιρών για να μπορεί ο κηροτήκτης να δέχεται για μεγαλύτερο διάστημα της ημέρας την ηλιακή ακτινοβολία.

Το επόμενο βήμα ήταν να κατασκευάσω ένα τελάρο όπου θα μπουν τα τζάμια και θα λειτουργεί σαν πόρτα στον κηροτήκτη. Πήρα ένα καδρόνι διαστάσεων 4x6cm και με χρήση ρούτερ έκανα δύο αυλακώσεις αφήνοντας 1cm απόσταση μεταξύ τους για να μπουν τα τζάμια. H απόσταση ανάμεσα στα δύο τζάμια δεν πρέπει να ξεπερνά τα 2cm (ιδανική απόσταση 0.8cm).

Αφού τοποθέτησα τα τζάμια, βίδωσα με μεντεσέδες την πόρτα στον κηροτήκτη. Βίδωσα δύο αλυσίδες για να την συγκρατούν όταν είναι ανοιχτή και έβαψα όλη την κατασκευή άσπρη εσωτερικά και μαύρη εξωτερικά. Έβαλα και μια μικρή γλώσσα με πριτσίνια στην λαμαρίνα για να οδηγείται το κερί κατευθείαν μέσα στο δοχείο συλλογής.

Τέλος έκανα μια σήτα για να φιλτράρεται το κερί πριν πέσει στην λαμαρίνα και την προσάρμοσα ακριβώς πάνω από αυτήν.

Σε 3-4 ωρίτσες έτοιμος ο ηλιακός κηροτήκτης. Απλή και εύκολη κατασκευή. Τώρα περιμένουμε μια καλή μέρα για να τον δούμε και επί το έργον.

Ποτίστρα

Η ποτίστρα είναι απαραίτητη στο μελισσοκομείο όλο τον χρόνο. Το καλοκαίρι οι μέλισσες χρειάζονται πολύ νερό γιατί έχουν να ρυθμίσουν και την θερμοκρασία της κυψέλης  τους και είναι καλό να το έχουν δίπλα τους για να μην σπαταλούν ενέργεια. Οι μέλισσες προτιμούν να συλλέγουν νερό όταν η θερμοκρασία του είναι 21-27 βαθμούς, γι'αυτό και η ποτίστρα μας πρέπει να είναι  σε σκιερό μέρος. Όμως και τον χειμώνα κατά τις αλκυονίδες μέρες που οι θερμοκρασίες είναι πιο υψηλές αλλά και τους πρώτους ανοιξιάτικους μήνες, οι μέλισσες χρειάζονται νερό. Την περίοδο αυτήν  επειδή υπάρχει ο κίνδυνος οι νεροσυλλέκτριες να παγώσουν στην διαδρομή, το νερό πρέπει να βρίσκεται κοντά τους και σε προσήλιο μέρος. Η κατασκευή της δεν έχει κάποια ιδιαίτερη δυσκολία. Εγώ πήρα ένα βαρέλι (50 lt) από αυτά που δίνουν δώρο με τις σκυλοτροφές που είχα στην άκρη, προσάρμοσα πάνω ένα φλοτέρ από καζανάκι τουαλέτας, ένα κομματάκι λάστιχο (από αλφαδόμετρο) και έτοιμο. Στην λεκανίτσα που τρέχει το νερό έχω βάλει μερικές φλούδες από πεύκο για να προσγειώνονται οι μέλισσες και να μην πνίγονται. Κόστος μηδαμινό. Σημαντικό στο βαρέλι να υπάρχει καπάκι για να μην πέφτουν σκουπίδια αλλά και για να μην πηγαίνουν οι μέλισσες απευθείας εκεί και πνίγονται.

Παραφίνη

Η παραφίνη είναι ουσία λευκή, στερεή, άοσμη, άγευστη, αδιάλυτη στο νερό, αλλά διαλυτή (υγρό) σε ορισμένους οργανικούς διαλύτες. Χρησιμοποιείται σαν μονωτική ύλη. Πωλείται σε πλάκες του ενός κιλού.
Στην συντήρηση των κυψελών έχει πολλά πλεονεκτήματα.

• Το κόστος είναι αρκετά μικρό αν αναλογιστεί κανείς ότι μια κυψέλη καταναλώνει περίπου 100γρ παραφίνης και η τιμή του κιλού δεν ξεπερνά τα 2.5 ευρώ (εξαρτάται από την ποιότητα),
• Στεγνώνει σε λίγα λεπτά και μόλις στεγνώσει είναι έτοιμη για να μπουν μέσα τα μελισσάκια μας,
• Δεν χαλάει με το πέρασμα του χρόνου,
• Στις χρησιμοποιημένες κυψέλες γίνεται ταυτόχρονα και απολύμανση μιας και η θερμοκρασίες είναι ιδιαίτερα υψηλές.Συνίσταται εφαρμογή για συντήρηση ανά 2-3 χρόνια.
• Οι παλιές βαμμένες κυψέλες δεν χρειάζονται τρίψιμο πριν το βράσιμο στην παραφίνη.
• Ο χρωματισμός μπορεί να γίνει είτε με λίγα γραμμάρια μπογιάς σε σκόνη είτε περνώντας τις κυψέλες ένα χέρι πλαστική μπογιά πριν την εφαρμογή τους στην παραφίνη.
• Σε περίπτωση κλοπής ο αχαρακτήριστος δεν μπορεί να στοκάρει το νούμερο της σφραγίδας.

ΠΡΟΣΟΧΗ είναι σημαντικό να ξέρουμε την θερμοκρασία ανάφλεξης της παραφίνης που χρησιμοποιούμε για την αποφυγή ατυχήματος και πάντα να φοράμε γάντια και γυαλιά για την προστασία μας από εγκαύματα καθ όλη την διάρκεια παραφιναρίσματος.

Φυλές μελισσών

Όταν αποφάσισα πρώτη φορά να ασχοληθώ με την βασιλισσοτροφία για να καλύψω τις δικές μου ανάγκες σε βασίλισσες, σκέφτηκα να αγοράσω αρχικά κάποιες βασίλισσες επιλεγμένες και πιστοποιημένες από κάποιον επαγγελματία και από αυτές να επιχειρήσω να παράγω τις δικές μου μάνες. Παρόλο που πιστεύω ότι η καταλληλότερη φυλή για κάθε τόπο είναι αυτήν που έχει αναπτυχθεί στο εκάστοτε μέρος αυτό γιατί έχει προσαρμοστεί καλύτερα από οποιαδήποτε άλλη, αποφάσισα να δοκιμάσω και με κάποια άλλη φυλή. Ποια όμως? Πήρα χαρτί και μολύβι και ψάχνοντας σε βιβλία και διαδίκτυο άρχισα να σημειώνω κάθε πληροφορία που έβρισκα και με ενδιέφερε. Προς διευκόλυνση όσων  θα προσπαθήσουν να συγκεντρώσουν αντίστοιχες πληροφορίες σας παραθέτω το "έργο" μου.